“Stel dat ik je zou vragen: ‘Bestaat een leven zonder lijden?’ Zou je dan nieuwsgierig worden of zou je denken ‘Wat een onzinnige vraag’? Waarschijnlijk zul je zeggen dat zo’n leven niet kan bestaan, omdat jij er van uitgaat dat lijden nu eenmaal onlosmakelijk met het menselijke bestaan verbonden is. Maar stel je de volgende situatie eens voor. Je droomt en in die droom wordt je achterna gezeten door een grote enge wolf. Je rent en zoekt vergeefs naar een plek waar je je kunt verstoppen. Maar het dier komt steeds dichterbij en nu raak je echt in paniek. En dan passeer je plotseling iemand die langs de kant van de weg zit, en die tegen je roept: ‘Je hoeft niet bang te zijn, er kan je niets gebeuren, want dit is maar een droom.’ Zul je hem geloven? Nee natuurlijk niet, want je ziet toch die bloeddorstige kop van het dier en je voelt de paniek in je lijf, en dus blijf je rennen. En net als het dier zijn scherpe tanden in je been wilt zetten, schrik je wakker. Op dat moment realiseer je je dat je toch droomde. En hoewel de schrik nog in je lijf zit, slaak je een zucht van verlichting. Ondanks het feit dat het in de droom allemaal heel levensecht voelde, besef je nu dat de persoon die jij in de droom meende te zijn, niet echt bestaat en dat dus ook die enge ervaring niet echt kan zijn. Of misschien is het juister om te zeggen, dat zowel de droompersoon als de droomervaringen alleen echt waren binnen die beperkte droomwereld en geen realiteitswaarde meer hebben, nu je op een hogere bewustzijnstrede bent ontwaakt. Deze betrekkelijkheid van de droom wordt dus alleen gezien vanuit deze bewustzijnstrede hoger, dus vanuit de waaktoestand, niet als je nog in de droom zit.

Zou niet hetzelfde kunnen opgaan voor je wakkere leven? Dus dat je ook uit deze waaktoestand kunt wakker worden op een nog hogere bewustzijnstrede. En dat je dan tot de ontdekking zult komen dat ook dit waakleven een soort droom is.